Transcutane Elektrische Zenuwstimulatie (TENS) werkt volgens de principes van pijnmodulatie via zowel perifere als centrale mechanismen. Door het afgeven van laagspanningspulsen via elektroden op de huid activeert TENS grote gemyeliniseerde A-bètavezels, die de overdracht van nociceptieve signalen door de achterhoorn van het ruggenmerg remmen, een fenomeen dat wordt beschreven door de gate control-theorie.
Bovendien kan TENS de afgifte van endogene opioïden, zoals endorfines en enkefalines, induceren. Deze verminderen de pijnbeleving verder door zich te binden aan opioïde receptoren in zowel het centrale als het perifere zenuwstelsel. De onmiddellijke pijnstillende effecten kunnen zich binnen 10 tot 30 minuten na aanvang van de stimulatie manifesteren.
Kwantitatief gezien hebben klinische studies aangetoond dat TENS kan leiden tot een statistisch significante verlaging van de VAS-score, doorgaans tussen de 4 en 6 punten, hoewel variaties afhankelijk zijn van de individuele pijndrempel, de specifieke pijnaandoening die wordt behandeld, de plaatsing van de elektroden en de stimulatieparameters (bijv. frequentie en intensiteit). Sommige studies suggereren dat hogere frequenties (bijv. 80-100 Hz) effectiever kunnen zijn voor acute pijnbehandeling, terwijl lagere frequenties (bijv. 1-10 Hz) mogelijk langduriger effect hebben.
Algemeen gesproken is TENS een niet-invasieve aanvullende therapie bij acute pijnbehandeling met een gunstige risico-batenverhouding, waarbij de afhankelijkheid van farmacologische interventies tot een minimum wordt beperkt.
Plaatsingstijd: 07-04-2025
